Veilig oversteken

Afgelopen maandagmorgen stond ik te strijken en dan zet ik graag de radio op. Op Radio 1 presenteerde Annelies Moons “De zomer van …” en samen met haar gaste Sofie Peeters ging ze op zoek naar liedjes over verwachtingen. Los van de mooie nummers die mijn klus opvrolijkten, sprak ook het thema mij toe. Verwachtingen. Wat we allemaal verwachten. Of niet. Bij het begin van de dag. Voor het nieuwe jaar. Van het leven. Van de andere(n). En dan zijn er nog de verwachtingen waaraan we zelf willen of denken te moeten voldoen. We verwachten heel wat, zoveel is zeker.

Door ons zo te focussen op onze verwachtingen, op “wat was” en “wat zou kunnen zijn”, maken we het zoveel moeilijker om te zien “wat is”. We hoeven niet steeds dat “wat is” af te meten tegenover onze verwachtingen om de waarde te kunnen zien van wat we wel hebben. En om daar dankbaar om te zijn. We zien niet meer wat we allemaal hebben, wat we wel kunnen en bereiken – vaak zien we enkel dat waar we denken te kort te schieten.

Dankbaarheid voelen is natuurlijk moeilijker. Want het loopt niet altijd zoals we willen, denken, hopen, verwachten. 2020 is daar het perfecte voorbeeld van. Zoveel plannen die overhoop gegooid werden! Je zou van minder boos en moedeloos worden. Voor heel wat dingen kunnen we en hoeven we ook niet dankbaar te zijn, bv voor verlies van een vriend of voor oorlog, uitbuiting. In zijn prachtige TED-Talk over dankbaarheid verwoordt Broeder David Steindl-Rast het als volgt: “Je hoeft niet voor alles dankbaar te zijn, maar we kunnen in elk moment dankbaar zijn voor de kansen die we krijgen.”

En dus moeten we ook voor de gigantische dwarsboom-actie van Covid-19 dankbaar zijn. Want ze heeft ons dingen geleerd. We hebben zaken gemist waarvan we in februari misschien niet eens beseften dat ze er waren. We werden uitgenodigd om te vertragen, stil te staan bij wat we allemaal hebben. We hebben onze creativiteit op heel veel vlakken moeten aanspreken zodat we toch konden werken, sporten, vergaderen, contact houden, op vakantie gaan … 

Maar meest van al heeft ze ons gedwongen om stil te staan. En het is door stil te staan dat we beseft hebben dat deze crisis een uitnodiging is, om meer dankbaarheid te voelen voor wat we allemaal hebben in plaats van enkel dat te zien wat we allemaal moesten missen.

In diezelfde TED-talk legt Broeder David de fantastische methode uit om meer dankbaarheid te voelen. Eigenlijk kennen we die methode al. We leerden ze als kind bij het oversteken van de straat. “Stoppen. Kijken. Ga maar.”

veilig oversteken © Mol

Ben jij ook op zoek naar meer veilige oversteekplaatsen, zodat je regelmatig kan stoppen, kijken en  weer verder gaan? Kom dan vanaf september weer mee doen met de wei wu wei reeksen! Je leest er hier alles over. Het belooft weer een zeer boeiende en leerrijke reis te worden, met veel tussenstops en (plas)pauzes 😀

Uiteraard ben je ook altijd welkom in de praktijk om op een meer persoonlijke manier jouw traject van meer veilige oversteekplaatsen  te voorzien. Maak een afspraak en we stippelen samen jouw reisplan uit.

voor deze tekst liet ik me inspireren door: