van molshoop naar Mol's hoop

Dag lieve medemens

Natuurlijk is de meest belangrijke vraag die ik je eerst wil stellen: hoe gaat het met je? Ben je gezond? Is je familie, je omgeving oké? Ik hoop het met heel mijn hart!

Het is ondertussen dik 2 maanden geleden dat ik je nog eens schreef. Het lijkt veel langer. Mijn vorige briefje lijkt uit een ander tijdperk te komen. En dat is misschien ook wel zo. Ondertussen is er immers zoveel veranderd, we leven in een compleet andere wereld. En de vraag is of het binnen enkele weken weer allemaal business as usual zal zijn. Want hoe je het ook draait of keert, niet alleen de wereld om ons heen is veranderd. Ook wij zijn veranderd.

Als er één emotie is die we de voorbije weken uitgebreid hebben leren kennen dan is het wel angst. Ik vermoed dat we allemaal ongerust, bang en bezorgd waren. Soms was dat slechts een milde benauwdheid, andere keren misschien regelrechte paniek.

Nochtans is angst een zeer zinvolle emotie. Ze behoedt ons voor stommiteiten, houdt ons weg van gevaarlijke situaties. Levensbedreigende omstandigheden kan je omzeilen als je luistert naar je angst en niet zomaar blindelings die drukke steenweg oversteekt of met je blote hand de frietjes uit de frituurpan wil scheppen.

Angst is dus nuttig. Zolang angst je niet verlamt. Want dan wordt het wel een hindernis. Angst zorgt ervoor dat we “sluiten”. Ons lichaam sluit zich af. We krimpen in elkaar, soms zelfs letterlijk. 

Hoe erg ik mijn job op dit moment ook mis, het zal toch met een dubbel gevoel zijn wanneer ik opnieuw aan de slag zal gaan. En dat zal niet alleen bij mij zo zijn. De voorbije weken werden we aangespoord om vooral weg te blijven van de anderen. Dat was behoorlijk lastig maar wel veilig. Nu zullen we plots weer contact mogen maken, op bezoek mogen gaan bij familie en vrienden, gaan werken en onze collega’s ontmoeten, klanten bezoeken, misschien zelfs met het openbaar vervoer naar ons werk moeten … De onderhuidse dreiging die we gevoeld hebben is echter niet zo maar weggeëbd. Er is immers nog steeds onzekerheid, onduidelijkheid. Dat kan voor een verlammend gevoel zorgen: “Ik kan (en mag) naar buiten. Maar ik wil het niet want ik ben bang.” Onze angst neemt het over, rijdt ons in de wielen en verlamt ons. En ja, ook ik heb er last van. Niet permanent maar het is aanwezig.

Gelukkig is er een aangeboren neiging tot optimisme. Ja, echt waar – dat zegt Olivier Luminet in De Morgen dd 22/04/2020: “Studie na studie toont dat wij veronderstellen dat we er beter voor staan, het beter zullen doen dan wat realistisch is. Dat is een nuttige trek die ons actief houdt en ons zelfvertrouwen voedt.” Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat we alle waarschuwingen of adviezen zo maar in de wind mogen slaan want vervolgt hij: “het is ook een valkuil.” Wie ondanks alles toch blijft roken, verhoogt hoe dan ook zijn risico op kanker.

Er zal dus – alweer – beroep worden gedaan op ons gezond verstand, op onze zin voor realiteit én op ons vertrouwen – in onszelf, in onze medemens, in de info die we krijgen, in de beleidsmakers. Op de meeste items van dat lijstje hebben we geen greep. Maar voor onszelf kunnen we wél zorgen. Ik weet wat mij helpt om rustig te worden. Ik weet waar ik op terugval als de onduidelijkheid er voor zorgt dat ik het even niet meer weet. Ik weet waar ik steun aan heb als ik ergens onder wil kruipen en er even niet onderuit wil. Ik weet wat ik kan doen om van die molshoop opnieuw  Mol’s hoop te maken.

Er zijn heel wat oefeningen die je kan doen om je veerkracht te versterken, die de immuniteit van je lichaam maar ook van je geest opbouwen. Je lichaam opnieuw veerkrachtig maken en tegelijk ook je geest veerkrachtiger maken. Lichaam en geest werken samen, zijn één geheel. Dat staat ondertussen als een paal boven wetenschappelijk water. Door positief, veerkrachtig en optimistisch te zijn, zal het lichaam volgen en sterk en veerkrachtig zijn. Een vitaal lichaam betekent een vitale geest. Maar als we angstig zijn en verstarren, wanneer we te voorzichtig en aarzelend worden, dan gaan we ons te bang voelen, gefrustreerd en geïrriteerd geraken en niet in beweging komen – fysiek en mentaal. Daarom zijn ademhalingsoefeningen, yoga, qigong en beweging in het algemeen zo  belangrijk. Want door op een rustige manier aan ons lichamelijk welzijn te werken, bouwen we onze veerkracht op – zowel fysiek als mentaal.

Er is dus weer heel wat dat ik met jullie wil delen. Kijk je mee?