Meer ademen. Die titel is natuurlijk zoals honing voor dit bijtje! Het artikel van Hilde Van Mieghem vorig weekend in de Zeno, de weekendbijlage bij De Morgen, was dat zelfs nog meer. Toen ik het las was het net of Hilde in mijn hoofd en mijn hart gekeken had, zo herkenbaar was wat ze schreef. Ik verklaar me nader.
“We hebben te weinig lief.
We stuiteren de dagen door, malen in onze hoofden, denken ons suf, of we suffen onszelf de onverschilligheid in. We vechten, ruziën, razen, brullen onvriendelijk onze medemensen toe en schelden elkaar de huid vol.
We moeten wat meer ademen.”
Het is waar. We zijn onverschillig - althans we gedragen ons zo. De wereld draait dol, de ene crisis volgt de andere op en het enige wat ons lijkt te interesseren is wat te kopen voor kerst. Wat toch oh zo moeilijk is want eigenlijk hebben we alles al. Of toch al (te) veel. Het nieuws dat ons dagelijks bereikt is weinig vrolijk makend. Vaak zit ik met een gevoel van ongeloof de krant te lezen. Onze leiders lijken het spoor bijster te zijn. Er worden eisen gesteld die ons alsmaar verder van het licht wegvoeren. Ben je niet tevreden, dan geef je daar ongebreideld uiting aan, liefst anoniem of in groep. En ontevredenheid stroomt in grote hoeveelheden over onze aardbol. De media staan er bol van. Je zou voor minder je schouders ophalen en verder bladeren naar het kruiswoordraadsel. Dat kan je tenminste oplossen.
We hebben te weinig lief. Ook dat is waar. Er is te weinig liefde in de wereld. Nochtans is liefde waar het allemaal om draait. Over de liefde zijn al miljoenen boeken geschreven, en minstens evenveel liedjes gezongen. Het is de liefde waar we allemaal naar op zoek zijn, waar we naar hunkeren. Zie mij graag! Graag zien en graag gezien worden veronderstelt je kwetsbaar opstellen, veronderstelt mededogen, vertrouwen. Dat zijn de ingrediënten van de voedingsbodem waarop liefde ongekunsteld kan groeien. Laat nu net die ingrediënten zo schaars zijn in deze tijden, onze huidige wereld.
Het is alsof een dikke laag stof onze ziel heeft bedolven. En toch. Als je dan ziet hoe een actie als Music for Life zoveel mensen mobiliseert. Als ik dan lees wat Hilde Van Mieghem schrijft - zo oprecht, zo betrokken. Als ik berichten lees van Marianne Williamson, Adriene Mishler, Ish Ait Hamou, Thich Nath Hanh. Als ik in mijn eigen omgeving heel wat liefdevolle lichtpuntjes zie. Dan stemt me dat toch weer optimistisch. Misschien is het nog niet allemaal verloren. Het enige wat we moeten doen is ons elke dag, elk uur, elke minuut blijven openstellen, vertrouwen blijven hebben. Ja, dat is een hele klus. Liefde is een werkwoord...
Ik wens jullie een hele warme, liefdevolle kerst.
Ik wens jullie voor 2019 heel veel liefde. Om te geven en om te krijgen.
Liefs
Mol